Beeldbellen als vorm van begeleiding, de ene begeleider loopt ermee weg, de ander heeft er helemaal niets mee. “Het moet je als begeleider een beetje liggen, verplichten heeft ons inziens daarom weinig zin. Weten wat de voordelen kunnen zijn wel. Dan kun je als begeleider met je cliënt op maat kijken of en wanneer je beeldbellen inzet.”
Max Koolen en Resie Ruijters werken beide voor PSW Junior & Thuis; Resie als pedagogisch gezinsbegeleider en Max als begeleider C. Resie had ooit als leerpunt om aan haar digivaardigheid te werken: “Als oudere werknemer motiveerde me dat om ermee aan de slag te gaan. Door Corona raakte dat in een stroomversnelling, we hebben toen binnen de ambulante zorg noodzakelijkerwijs veel met beeldbellen gewerkt. Na Corona is het gebruik afgenomen. Ik vind dat jammer, beeldbellen kan in veel gevallen een goede manier van contact en begeleiden zijn. In Learnlinq staan trainingen, die je kunnen helpen er vaardiger in te worden. Het is zeker niet het gouden ei en moet geen doel op zich zijn. En uiteraard moet je niet alléén contact hebben via beeldbellen. Dat past ook niet bij PSW.”
Max: “Ik probeer per individuele cliënt aan te voelen of beeldbellen een meerwaarde is. Sommige cliënten geven zelf aan beeldbellen prettig te vinden. Bijvoorbeeld omdat ze niet willen dat je elke keer bij hen thuis komt of om tussendoor snel contact met je te kunnen opnemen. Daarnaast kan beeldbellen handig zijn bij vervanging, in vakanties en bij afspraken met meerdere partijen. Soms heeft een cliënt digitale vaardigheid als doel, bijvoorbeeld omdat het contact met instanties steeds vaker digitaal verloopt. Beeldbellen past daar prima in. Mijn ervaring is dat het niet vaak voorkomt dat een cliënt niet wil (beeld)bellen. Bij cliënten met ‘weerstand’ is het belangrijk om te checken wat deze is. Soms is het onzekerheid en is een beetje extra ondersteuning nodig. Het is goed het in ieder geval ter sprake te brengen.”
Resie: “Ik beeldbel elke maandag met vijf of zes gezinnen in plaats van huisbezoeken. Dat spreek ik bij aanvang van een begeleidingstraject met hen af. Ik bundel dus gesprekken achter elkaar. Dat werkt efficiënt en bespaart me daadwerkelijk reistijd. Zo kan ik nog meer aan de inhoud en de hulpvraag van het gezin werken. Ook gezinnen vinden beeldbellen vaak fijn: er komt niemand op bezoek en een beeldbelgesprek verloopt vanzelf wat meer gestructureerd.”
Max: “Ik plan beeldbellen zo veel mogelijk aan het begin of einde van de dag. Tussendoor of onderweg werkt voor mij niet, ik wil ook beeldbellen goed voorbereiden. Soms gebruik ik Vicasa, soms Teams. Het is niet voor te schrijven wie, wanneer, waarover moet beeldbellen. Het blijft maatwerk. Elke begeleider moet dat met zijn eigen cliënten bekijken. Persoonlijk contact staat bij PSW bovenaan. Het is wel goed je voortdurend af te vragen of beeldbellen van meerwaarde kan zijn.”
Resie: “Beeldbellen is zeker niet altijd geschikt: in bepaalde situaties moet je fysiek kunnen voelen, zien en proeven hoe het met iemand en zijn omgeving gaat. Een intake doe ik altijd live, moeten er alleen zaken worden gecheckt dan vind ik beeldbellen reuzehandig. Soms is nabijheid gevraagd, soms kan afstand en soms is afstand zelfs beter. Dat probeer ik als begeleider steeds aan te voelen. Ik vind beeldbellen in ieder geval in meerdere situaties een waardevolle aanvulling.”
